Termin dysleksja rozwojowa obejmuje kilka rodzajów zaburzeń:

• DYSLEKSJA - trudności w czytaniu (zaburzenia zarówno tempa i techniki czytania, jak i stopnia rozumienia treści)

• DYSORTOGRAFIA - trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (dziecko popełnia błędy ortograficzne mimo dobrej znajomości zasad pisownia)

• DYSGRAFIA - niski poziom graficzny pisma (brzydkie, koślawe litery, trudności z utrzymaniem się w linijce, litery w wyrazach nierówne)

• DYSKALKULIA - problemy w matematyce (niski poziom rozumowania operacyjnego, kłopoty z pojęciami abstrakcyjnymi np. pojęciem liczby, wielkości, proporcji).

DIAGNOZA

Diagnozy dysleksji dokonuje się ja podstawie specjalistycznych badań psychopedagogicznych, czasem nawet poszerzonych o konsultacje medyczne (neurolog, foniatra, laryngolog, ortodonta, okulista). Nie jest to zatem prosta ocena formułowana na podstawie liczby błędów ortograficznych popełnionych w dyktandzie. Pełne diagnoza obejmuje próbę wyjaśnienia przyczyn zaburzenia oraz jego patomechanizm.

U podstaw trudności w uczeniu się dziecka leżą bowiem dysfunkcje wzrokowe i słuchowe, zakłócenia w prawidłowej pracy mózgu warunkującej sprawny przebieg procesów analityczno-syntetycznych, zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej, sprawności manualnej, ruchów gałek ocznych i mięśni aparatu artykulacyjnego oraz integracji wielozmysłowej.
Coraz więcej wyników badań nad zjawiskiem dysleksji wskazuje jakże na jej językowe uwarunkowania (dzieci dyslektyczne mają słabą świadomość językową oraz zdolność przetwarzania informacji werbalnych). Nie bez znaczenia jest tu również dominacja półkul mózgowych, której zachwiana przewaga, ujawniająca się w  postaci lateralizacji skrzyżowanej bądź nieustalonej, prowadzi do częstego popełniania błędów przy czytaniu i pisaniu.

Ustalenia etiologiczne są konieczne z uwagi na przyjęcie właściwego i efektywnego sposobu pracy z dzieckiem dyslektycznym. Jest to ważne tym bardziej, że grupa dzieci dyslektycznych nie jest jednorodna.

W procesie diagnozy uczestniczy psycholog, którego zadaniem jest ocena funkcji, zaangażowanych w czynność czytania i pisania, a także badanie poziomu rozwoju intelektualnego i emocjonalno-społecznego dziecka. Pedagog ocenia poziom umiejętności i osiągnięć szkolnych w zakresie pisania (kształt, poprawność) oraz czytania (technika, tempo, poprawność, rozumienie tekstu) i matematyki (podstawowe operacje na liczbach).

(Urszula Oszwa "W cieniu szkolnych możłiwości")